RASGESCHIEDENIS
Al in de 5e eeuw voor Christus woonde er een grote confederatie van stammen die bekend staat als de Belgae in Noord-Gallië, het huidige Frankrijk, Luxemburg en België. In 51 voor Christus versloeg het Romeinse rijk de Belgae-stammen en viel Gallië voor de Romeinen. Het Belgae-volk en hun grote paarden werden uitvoerig besproken door Julius Caesar in zijn vele verslagen over de Gallische oorlogen. De massieve paarden van de Belgae stammen waarschijnlijk af van oude Europese zware paarden uit de ijstijd, het bos- of diuviale paard. Deze trekpaarden waren zo geliefd bij de Romeinen, dat ze door Julius Caesar zelf eervol werden genoemd als 'meest gewillige en onvermoeibare werkers'. Het Belgae-volk gaf hun naam aan de Romeinse provincie Gallia Belgica en, veel later, het land België. De grote paarden van de Belgae kregen uiteindelijk ook de naam.
Het grootste deel van zijn geschiedenis maakte België deel uit van een groter gebied of was het verdeeld in een aantal kleinere staten, waaronder het hertogdom Brabant en het graafschap Vlaanderen. Tijdens de middeleeuwen stonden de trekpaarden van de regio bekend als het Vlaamse paard, het Vlaamse paard en het Brabantse paard. Ze werden later gecombineerd om te ontwikkelen wat we kennen als de Belg. Tegenwoordig worden deze paarden eenvoudigweg Brabants genoemd. Dit kan verwarrend zijn aangezien deze paarden in veel regio's buiten de provincie Brabant en zelfs buiten de grenzen van België worden gefokt. In heel Europa wordt het ras Belgisch en Brabants genoemd, maar ze hebben ook regionaal specifieke namen. In Noord-België worden ze bijvoorbeeld Belgisch Trekpaard genoemd, terwijl ze in Zuid-België Cheval de trait Belge of Brabancon heten. In Nederland zijn ze ook bekend als Nederland Trekpaard en in Frankrijk zijn ze de Cheval Trait du Nord.
Hoewel het ras al meer dan tweeduizend jaar in een of andere vorm bestaat, zijn de stamboeken van het ras relatief nieuw. De Belgische Afdeling Paarden werd in 1879 opgericht in de Luikse Société des Eleveurs Belges en in 1884 werd een stamboek in Oost-Vlaanderen opgericht. Vijf mensen namen het initiatief om in 1886 een nationaal stamboek op te richten, de Société Nationale du Cheval de trait Belge Deze eenheid bracht de stamboeken van Brussel, Luik en Oost-Vlaanderen samen. Na 1887 gingen ze verder onder de naam Société Nationale des Eleveurs Belges. Uiteindelijk werd in 1890 het gefuseerde stamboek erkend door een ministeriële brief op 27 april 1891 en op 13 januari 1919 kreeg de Vereniging toestemming om zich Koninklijk te noemen. Vanaf dat moment werden ze Koninklijke Maatschappij Het Belgisch Trekpaard. Andere erkende stamboeken zijn het Vlaamse Fokkers van het Belgisch Trekpaard, Association Wallonne du Cheval de Trait Belge en Eleveurs Wallons du Cheval de Trait Belge.
Gezien de uitstekende reputatie van het ras voor uitstekende persoonlijkheden en arbeidsethos, werden ze gebruikt om veel van 's werelds moderne trekrassen te ontwikkelen, waaronder, maar niet beperkt tot: Pfalz-Ardenner, Sovjet-zware trek, Litouwse zware trek, Zweedse Ardennen, Rijn-Duitse ColdBlood, Poitevin Mulassier, Auxois, Murakoz Horse, Tsjechisch Moravisch Belgisch Coldblood, Hongaars Trekpaard, Italiaans Heavy Draft, Jutland, Pools Coldblood, Breton Heavy Draft, Amerikaans Belgisch, Amerikaans Brabant, Clydesdale, Shire, Suffolk Punch en Percheron.
